Το άγγιγμα του γιατρού- Abraham Verghese

Το άγγιγμα του γιατρού- Abraham Verghese

Abraham Verghese στην ομιλία του στο TEDxGlobal

Πριν λίγους μήνες, μία 40χρονη γυναίκα ήρθε στο τμήμα επειγόντων σε ένα νοσοκομείο κοντά στο σπίτι μου, και ήταν σε κατάσταση σύγχισης. Η αρτηριακή της πίεση ήταν σε ανησυχητικά επίπεδα 230 με 170. Μέσα σε λίγα λεπτά, περιέπεσε σε κυκλοφορική ανεπάρκεια. Εγινε ανάνηψη, σταθεροποιήθηκε, και προωθήθηκε σε ένα αξονικό τομογράφο δίπλα στο τμήμα επειγόντων γιατί ανησυχούσαν για θρόμβους αίματος στα πνευμόνια. και η αξονική δεν έδειξε θρόμβους στα πνευμόνια, αλλά έδειξε αμφοτερόπλευρες ορατές,ψηλαφητές μάζες , όγκους στο στήθος, που είχαν κάνει ευρεία μετάσταση σε όλο το σώμα. και το τραγικό ήταν ότι αν έβλεπε κανείς το ιστορικό της, θα έβλεπε ότι είχε περάσει από τέσσερα ή πέντε νοσοκομεία τα προηγούμενα δύο χρόνια. Τεσσερις ή πέντε ευκαιρίες για να εντοπιστούν οι μάζες στο στήθος,να ψηλαφηθουν, να γίνει η επέμβαση σε πολύ πιό αρχικό στάδιο από αυτό που την είδαμε.

01:03

Κυρίες και Κύριοι, αυτή είναι μια συνηθισμένη ιστορία. Δυστυχώς συμβαίνει συνέχεια, Μιλώντας μισο -αστεία μισο-σοβαρά,λέω ότι, αν έρθετε στα νοσοκομεία μας με ένα μέλος σας να λείπει, κανένας δεν θα σας πιστέψει μέχρι να κάνετε μία αξονική,μαγνητική ή μέχρι να συμβουλευτείτε ενα Ορθοπεδικό!!! Δεν είμαι Λουδιστής ( εναντίον της προόδου). Διδάσκω στο Πανεπιστήμιο του Stanford. Ασκώ την Ιατρική με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας. Αλλά στα επόμενα δέκαεπτά λεπτά θέλω να κάνω σαφές ότι όταν παραλείπουμε την φυσική εξέταση, όταν τείνουμε να κάνουμε εργαστηριακές εξετάσεις αντί να μιλάμε με τον ασθενή. και να τον εξετάζουμε, οχι μόνο μας ξεφεύγουν απλές ασθένειες που μπορούν να διαγνωσθούν σε ένα πρώιμο, θεραπεύσιμο στάδιο, Αλλά χάνουμε κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Χάνουμε μία τελετή. Χάνουμε μία τελετή που πιστεύω ότι μας μεταμορφώνει,μας υπερβαίνει, και είναι στη καρδιά της σχέσης ιατρού-ασθενούς. Αυτό που θα πω εδώ στο TED,μπορεί να ακουστεί αιρετικό, αλλά θα ήθελα να σας παρουσιάσω την πιό σπουδαία καινοτομία, που νομίζω,οτι θα εμφανιστεί στην Ιατρική τα επόμενα δέκα χρόνια, και αυτή είναι η δύναμη του ανθρώπινου χεριού- να αγγίζει,να ανακουφίζει,να διαγνώσκει και να θεραπεύει.

02:14
02:43
03:30

Και ο Bell συνεχίζει για να εξηγήσει στους μαθητές του. Βλέπετε "Όταν είπε 'Καλημέρα', κατάλαβα τη προφορά που έχουν στο Fife." και ο πιό κοντινός δρόμος που υπάρχει απο το Fife, ειναι το φέρυ-μπότ απο το Burntisland. Άρα πρέπει να πήρε το φέρυ μπότ. Παρατηρείστε ότι το παλτό που κουβαλάει μαζί της είναι πολύ μικρό για το παιδί που είναι μαζί της, και άρα,άρχισε το ταξίδι έχοντας δύο παιδιά, αφήνοντας το ένα κατά τη διαδρομή. Βλέπετε τη λάσπη που έχει στις πατούσες των ποδιών της. τέτοια κόκκινη λάσπη δεν υπάρχει ούτε σε εκατό μίλια απο το Εδιμβούργο, εκτός από τους Βοτανικούς κήπους. και συνεπώς έκοψε δρόμο μέσα από την Inverleith Row γιά να φτάσει εδώ. και τελικά,έχει μια δερματίτιδα στα δάχτυλα του δεξιού της χεριού. μια δερματίτιδα που είναι χαρακτηριστική στους εργάτες του εργοστασίου λινοταπήτων στο Burntisland." και οταν ο Bell στη πραγματικότητα 'γυμνώνει' τον ασθενή, αρχίζει τη φυσική εξέταση, Μπορείτε απλά να φανταστείτε πόσα περισσότερα θα διέβλεψε. και σαν Καθηγητής Ιατρικής,και μαθητής ο ίδιος, έχω εμπνευστεί τόσο πολύ από αυτή την ιστορία.

04:28

Αλλά μπορεί να να μην κατανοείτε ότι η ικανοτητά μας να 'κοιτάμε' μέσα στο σώμα με αυτό τον απλό τρόπο,χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις μας, είναι σχετικά πρόσφατη. Η φωτογραφία που σας δείχνω είναι του Leopold Auenbrugger ο οποίος, στα τέλη του 18ου αιώνα, ανακάλυψε την επίκρουση. και η ιστορία λέει ότι ο Leopold Auenbrugger ήταν ο υιός ενός ξενοδόχου. και ο πατέρας του συνήθιζε να πηγαίνει κάτω στο υπόγειο να χτυπάει τα βαρέλια του κρασιού από το πλάι για να δει πόσο κρασί έχει μείνει για να παραγγείλει αν χρειάζεται. Έτσι λοιπόν όταν ο Auenbrugger έγινε γιατρός, άρχισε να κάνει το ίδιο πράγμα. Άρχισε να επικρούει το στήθος των ασθενών του, τις κοιλιές τους. Και βασικά ότι ξέρουμε για την επίκρουση, που μπορούμε να την φανταστούμε σαν τον 'υπέρηχο' της εποχής του-- διογκωση των οργάνων,περικάρδιο υγρό,υγρό στους πνεύμονες, αλλαγές στη κοιλιά--- όλα αυτά τα περιέγραψε στο θαυμάσιο χειρογραφό του "Inventum Novum," "Νέα Ανακάλυψη," το οποίο θα είχε μείνει στην αφάνεια, εκτός και αν, ένας ιατρός, ο Corvisart, ένας διάσημος Γάλλος ιατρός,-- διάσημος μόνο και μόνο γιατί ήταν γιατρός αυτού του 'ευγενούς'-- του Corvisart,δεν ξαναέφερνε στο προσκήνιο και έκανε δημοφιλή αυτη την πρακτική.

05:37
06:16
06:55

και αυτός ο συγκεκριμένος πίνακας,πιστεύω, αντιπροσωπεύει την κορυφή, το απόγειο,αυτής της κλινικής εποχής. Είναι ένας πολύ διάσημος πίνακας: "Ο Γιατρός" του Luke Fildes. Ανατέθηκε στόν Luke Filges να ζωγραφίσει αυτό τον πίνακα από τον Tate, τον ιδρυτή της γκαλερί Tate. Καί ο Tate ζήτησε από τον Fildes να ζωγραφίσει ένα πίνακα με κοινωνικό νόημα. Και έχει ενδιαφέρον ότι ο Fildes διάλεξε αυτό το θέμα. Ο μεγάλος υιός του Fildes, ο Philip, πέθανε στην ηλικία των εννέα χρονών τη παραμονή των Χριστουγέννων μετά από σύντομη ασθένεια. και ο Fildes συγκινήθηκε τόσο πολύ από τον γιατρό που παρέμεινε ξαγρυπνος για δυό-τρείς νύχτες στο προσκεφάλι του γιου του, που αποφάσισε ότι θα προσπαθούσε να απεικονίσει το γιατρό της εποχής μας-- σαν ένα φόρο τιμής για το συγκεκριμμένο γιατρό. και έτσι προέκυψε ο πίνακας "Ο Γιατρός",ένας πολύ φημισμένος πίνακας. έχει μπεί σε ημερολόγια,και γραμματόσημα σε πολλές διαφορετικές χώρες. έχω πολλές φορές αναρωτηθεί, τί θα έκανε ο Fildes εάν του είχε ζητηθεί να ζωγραφίσει αυτό τον πίνακα στους δικούς μας καιρούς, τη χρονιά του 2011? θα είχε αντικαταστήσει με μία οθόνη κομπιούτερ τον άρρωστο?

08:01
08:34
09:01
09:37
10:13

10:40

Επηρεάστηκα επίσης πολύ από μία άλλη εμπειρία που είχα, πάλι όταν ήμουν στο Texas, πρίν μετακομίσω στο Stanford. Είχα μία φήμη για το ενδιαφέρον μου σε ασθενείς που έπασχαν απο σύνδρομο χρονίας κόπωσης. Είναι το είδος της φήμης που δεν θα ευχόσασταν γιά το χειρότερο εχθρό σας. Το λέω αυτό γιατί πρόκειται για τους πιό δύσκολους ασθενείς. Συχνά έχουν απορριφθεί από τις οικογενειές τους, έχουν κακή εμπειρία με το σύστημα υγείας και έρχονται σε σας πλήρως προετοιμασμένοι για να προστεθείτε και σεις στη μακριά λίστα των ανθρώπων που τους έχουν απογοητεύσει. και έμαθα πολύ νωρίς απο τον πρώτο μου ασθενή οτι δεν θα μπορούσα να είμαι δίκαιος με αυτούς τους περίπλοκους ασθενείς με όλα αυτά τα αρχεία που κουβαλούσαν μαζί τους μέσα σε 45 λεπτά που θα ερχόταν ο επόμενος ασθενής. Απλά δεν υπήρχε τρόπος. Και αν προσπαθούσα, θα τους απογοήτευα.

11:28
12:08
13:00
13:29
14:04

Παντρευόμαστε, για παράδειγμα, με μεγάλη επισημότητα, τελετές και έξοδα για να σηματοδοτήσουμε την αναχώρηση μας από μία ζωή μοναχικότητας μιζέριας και μοναξιάς σε μιά άλλη της αιώνιας γαλήνης. Δεν είμαι σίγουρος γιατί γελάτε!. Αυτή ήταν η αρχική πρόθεση,έτσι δεν είναι? Σηματοδοτούμε τη μεταβίβαση εξουσίας με τελετές. Σηματοδοτούμε το πέρασμα μιας ζωής με τελετές. Οι τελετές είναι τεράστιας σημασίας, Έχουν όλες να κάνουν με μεταμόρφωση. Θα ήθελα λοιπόν να σας επισημάνω ότι η τελετή του να έρθει ένα άτομο σε ένα άλλο και να του πει πράγματα που ούτε στο παπά δεν τα λέει, και πάνω από όλα, να ξεντύνεται,και να επιτρέπει το άγγιγμα-- θα σας επισημάνω πάλι οτι είναι μια τελετή υψίστης σπουδαιότητας. και αν παρακάμψετε αυτή τη τελετή μη ξεντύνοντας τον ασθενή, κάνοντας ακρόαση με το στηθοσκόπιο σας πάνω από το νυχτικό, μη κάνοντας πλήρη εξέταση, έχετε προσπεράσει την ευκαιρία να σφραγίσετε τη σχέση ασθενή-ιατρού.

15:05

Είμαι και συγγραφέας, και θέλω να τελειώσω διαβαζοντάς σας ένα μικρό απόσπασμα που έγραψα και έχει πολύ να κάνει με τη σκηνή αυτή. Είμαι ιατρός λοιμώδων νοσημάτων, και το πρώτο καιρό του HIV,προτού να υπάρχει φαρμακευτική αγωγή, εζησα τόσες πολλές σκηνές σαν αυτή. Θυμάμαι, κάθε φορά που πήγαινα στο νεκροκρέββατο ενός ασθενούς, είτε στο νοσοκομείο η στο σπίτι, θυμάμαι αυτή την αίσθηση αποτυχίας μου-- το συναίσθημα του να μη ξέρω τι πρέπει να πω, να μη ξέρω τι μπορώ να πω να μη ξέρω τι θα έπρεπε να κάνω Και εξ αιτίας αυτής της αίσθησης αποτυχίας, θυμάμαι οτι πάντα ξεκίναγα να εξετάσω τον ασθενή. θα εξέταζα τα μάτια. θα κοίταζα τη γλώσσα. Θα εκανα επίκρουση του στήθους. Θα άκουγα την καρδιά. Θα ψηλαφούσα τη κοιλιά. Θυμάμαι τόσους πολλούς ασθενείς, τα ονόματά τους τα'χω στην άκρη της γλώσσας μου. τα πρόσωπά τους ακόμα τόσο καθαρά. Θυμάμαι τόσα πολλά τεράστια, γουρλωμένα, στοιχειωμένα μάτια, που κάρφωναν το βλέμμα τους επάνω μου καθώς εκτελούσα αυτή τη τελετή. Και μετά την άλλη μέρα ερχόμουν και έκανα ξανά τα ίδια.

16:09
16:55

Ακροάστηκα Ψηλάφησα. Άκουσα το στήθος. Πιστεύω οτι σίγουρα το ήξερε ήδη ότι ήταν τόσο ζωτικό γιά μένα όσο ήταν αναγκαίο για αυτόν. Κανένας μας δεν μπορούσε να προσπεράσει αυτή τη τελετή. που δεν είχε να κάνει με το να ανιχνεύσει ρόγχους στους πνεύμονες, ή να βρει την αρρυθμία της παραπαίουσας καρδιάς. Οχι,αυτή η τελετή είχε να κάνει με το ένα και μοναδικό μήνυμα που οι γιατροί χρειάζονται να περάσουν στον ασθενή τους. Αν και Θεός γνωρίζει τα μελλούμενα,στην ύβρι μας, φαίνεται οτι έχουμε ξεφύγει. Φαίνεται σαν να έχουμε ξεχάσει,--- μέσα απο την έκρηξη της γνώσης, και όλο το ανθρώπινο γονιδίωμα χαρτογραφημένο στα πόδια μας, έχουμε αποκοιμηθεί στη μη προσοχή, ξεχνώντας οτι η τελετή είναι καθαρκτική για το γιατρό, αναγκαία γιά τον ασθενή-- ξεχνώντας ότι η τελετή έχει νόημα και ένα μοναδικό μήνυμα να μεταφέρει στον ασθενή.

17:43
18:00

Από την ομιλία στο TEDxGlobal του Αμπραχαμ Βεργκιζ ΕΔΩ

No Comments

Give a Reply

', { 'anonymize_ip': true });